TY - JOUR ID - 10185 TI - تغییر بیان و فاخرگویی در ترجمه از فارسی به عربی بر اساس نظریة وینه و داربلنه JO - پژوهش های ترجمه در زبان و ادبیات عربی JA - RCTALL LA - fa SN - 2980-7735 AU - حیدری, حمیدرضا AD - استادیار زبان و ادبیات عربی دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران Y1 - 2019 PY - 2019 VL - 9 IS - 20 SP - 216 EP - 197 KW - تغییر بیان KW - تعریب KW - وینه و داربلنه KW - فاخرگویی DO - 10.22054/rctall.2019.42159.1391 N2 - مفهوم تغییر بیان در ترجمه از سوی نظریه‌پردازن مختلفی مورد بحث قرار گرفته‌است و بیشتر ناظر بر تغییر ساخت‌های دستوری زبان مبدأ و برابریابی در سطح تعابیر و اسلوب‌هاست. وینه و داربلنه از نظریه‌پردازانی هستند که به لزوم انتقال پیام و مقوله‌های فرهنگی از طریق برابریابی و تغییر بیان به عنوان یک ضرورت کاربردی‌ـ معنایی نگریسته‌اند. بر این اساس، مترجم باید خود را از زنجیر ساختارهای زبان مبدأ و توالی و ترتیب واژگان و جملات آن برهاند و آزادانه به انتقال معنا و پیام و یا حتّی تأثیر متن مبدأ در متن مقصد بپردازد. در راستای اجرای این هدف، آشنایی با تعابیر و اصطلاحات زبان مقصد، امری ضروری و اجتناب‌ناپذیر است. از سوی دیگر، در زبانی مانند عربی که زبانی اسلوب‌محور است و مفاهیم در قالب اسلوب‌هایی نظیر نواسخ، حرف جر و موصول، تحذیر و... بیان می‌شوند، آشنایی با این اسلوب‌ها، دست مترجم را برای تغییر بیان و بیان جایگزین باز می‌کند و با برخی از فنون تغییر بیان، از جمله: ارائة تعبیر پربسامد و جاافتاده، واژه یا تعبیر فرهنگی مشابه و آرایه‌های بلاغی مأنوس به همانندسازی جامة عمل می‌پوشاند. UR - https://rctall.atu.ac.ir/article_10185.html L1 - https://rctall.atu.ac.ir/article_10185_3697a0c77dc38da5d035425af448bacd.pdf ER -