بررسی واو به عنوان یک شاخص سبکی و پدیدة معنی‌ساز میان جملة علّت و عامل آن در قرآن کریم

جلال مرامی؛ فاطمه بیگلری

دوره 5، شماره 13 ، دی 1394، ، صفحه 96-65

https://doi.org/10.22054/rctall.2015.2434

چکیده
  در زبان عربی، هیچ ‌گاه میان جملة تعلیلی که از لام تعلیل، فعل مضارع منصوب به «أَن» مقدّر تشکیل شده است و متعلّق یا عامل آن، حرف واو قرار نمی‌گیرد؛ مانند ﴿الَر کِتَابٌ أَنزَلْنَاهُ إِلَیْکَ لِتُخْرِجَ النَّاسَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ﴾ (ابراهیم/ 1). این ساختار مطابق قوانین نحو عربی در زبان معیار و از موارد فصل در ...  بیشتر