ترجمه در زبان و ادبیات عربی
رضا محمدی
چکیده
بدون تردید دنیای کودکی از مهمترین دورههای زندگی هر انسانی است که بخشی از شخصیت هر کسی در آن دوره شکل میگیرد؛ از این رو، نوع آموزش و محصولات فکری که در این دوره بر کودک عرضه میشود از اهمیت بسیار والایی برخوردار است. یکی از ابزارهای تأثیرگذار بر اندیشه این رده سنی، پویانمایی است. از جمله کارهای طنزی که در کشورمان در این حوزه ...
بیشتر
بدون تردید دنیای کودکی از مهمترین دورههای زندگی هر انسانی است که بخشی از شخصیت هر کسی در آن دوره شکل میگیرد؛ از این رو، نوع آموزش و محصولات فکری که در این دوره بر کودک عرضه میشود از اهمیت بسیار والایی برخوردار است. یکی از ابزارهای تأثیرگذار بر اندیشه این رده سنی، پویانمایی است. از جمله کارهای طنزی که در کشورمان در این حوزه انجام گرفته، پویانمایی «شکرستان» (1387) است که ریشه در داستان‌ها، ضرب‌المثل‌ها و قصه‌های قدیمی و عامیانه ایرانی- شرقی دارد. این پویانمایی به زبان‌های دیگر از جمله عربی دوبله شده است. طنز به کار رفته در این سریال از ظرافت‌ها و لطایف ویژهای برخوردار است که برگردانی آن به عربی دقتنظر و وسواس زیادی نیاز دارد. این مقاله تلاش میکند با روش توصیفی– تحلیلی و بر پایة تکنیک ترجمة طنز مگدالنا پنک (2009)، راهبردهای ترجمة طنز بهکار رفته در داستان «برادر دروغین» این سریال را مورد نقد و واکاوی قرار دهد. برآیند پژوهش نشان میدهد که روش ترجمة لفظگرا که از منظر نویسنده کمارزشترین شیوة ترجمة طنز است در این قسمت از سریال بسامد زیادی دارد و همین موضوع تا حد زیادی از ارزش هنری گروه دوبلاژ کاسته است. هر چند این گروه به فراخور تلاش خود از راهبردهایی دیگر الگوی «پنک» از جمله: دگرگونسازی، دگرنویسی، فشرهسازی، کوتاهسازی، جانشینی، حذف، نوواژه و فرانهش بهره بردهاند. برآیند کلی این تحقیق آن است که گروه دوبلة عربی در بومیسازی این قسمت از شکرستان با فرهنگ عربی موفقیت چندانی نداشته و طنز بهکار رفته در زبان اصلی این داستان، فدای دوبلة عربی شده است.
