ترجمه در زبان و ادبیات عربی
مجید صالح بک؛ عبدالقادر پریز؛ پروین صانعی
چکیده
سوسور با نگاهی سیستماتیک و نظاممند، زبان را مجموعهای از نشانهها دانسته و در نظریۀ زبانی خود نشانه را کلیدواژه اساسی قرار میدهد. در ترجمه نیز نشانهها بسیار حائز اهمیتاند و مترجم باید بتواند با شناخت دقیق کلمات متن، روابط میان آنها را شناسایی کرده و از این روابط در جهت ترجمهای دقیقتر یاری گیرد؛ این مسأله در ترجمۀ قرآن ...
بیشتر
سوسور با نگاهی سیستماتیک و نظاممند، زبان را مجموعهای از نشانهها دانسته و در نظریۀ زبانی خود نشانه را کلیدواژه اساسی قرار میدهد. در ترجمه نیز نشانهها بسیار حائز اهمیتاند و مترجم باید بتواند با شناخت دقیق کلمات متن، روابط میان آنها را شناسایی کرده و از این روابط در جهت ترجمهای دقیقتر یاری گیرد؛ این مسأله در ترجمۀ قرآن کریم اهمیتی دوچندان مییابد. از جمله واژگان بهکار رفته در قرآن کریم که بررسی معنایی آن نیاز به توجه و دقت دارد واژۀ «صهر» است. پژوهش حاضر که به روش تحلیلی-توصیفی صورت گرفته تلاش دارد با رویکردی معناشناسانه- ساختارگرایانه به این سؤال پاسخ دهد که سطوح و لایههای معنایی مختلف واژۀ «صهر» در قرآن کریم چگونه شکل میگیرد و مفهوم «صهر» در کاربرى قرآن کریم بر محور جانشینی و همنشینی با کدام واژگان مترادف است؟ نتیجه حاصل شده بیان میکند که هم در اصل فارسی واژۀ «صهر» و هم در قوامیس عربی یکی از معانی اصلی آن، «نَسَب» بیان شده، اما از سوی دیگر همنشینی آن با همین کلمه سبب میشود که معنای دیگری به آن داده شود. از این رو، مترجمان در این باره رویکردهای مختلفی در پیش گرفته و برخی با در نظر گرفتن رابطه تضاد میان نسب و صهر این دو را به نسبی و سببی ترجمه کردهاند. برخی هم این دو را به ذکور و اناث ترجمه کردهاند. همچنین با وجود آنکه معنای داماد برای واژۀ صهر در منابع متعددی آمده، اما در 10 ترجمه مورد بررسی در مقالۀ حاضر تنها یکی از منابع؛ یعنی ترجمۀ فولادوند چنین معنایی را برای این واژه آورده است.
قادر پریز
چکیده
معادلیابی به معنای یافتن واژگان، قالبهای بیانی و نقشهای دستوری مأنوس در زبان مقصد برای واژهها و ساختهای دستوری جملههای متن مبدأ است. نظر به اهمیت این مسئله، مقالة حاضر با دقت در معادلیابی برای برخی نقشهای دستوری از جمله ساختهایی که متمم در آنها بهکار رفتهاست، میکوشد تا چالشها و تفاوتها را در ترجمه از فارسی ...
بیشتر
معادلیابی به معنای یافتن واژگان، قالبهای بیانی و نقشهای دستوری مأنوس در زبان مقصد برای واژهها و ساختهای دستوری جملههای متن مبدأ است. نظر به اهمیت این مسئله، مقالة حاضر با دقت در معادلیابی برای برخی نقشهای دستوری از جمله ساختهایی که متمم در آنها بهکار رفتهاست، میکوشد تا چالشها و تفاوتها را در ترجمه از فارسی به عربی بررسی کند و مشکلات را نشان دهد. در این راستا، اغلب مثالها از دو رمان کلاسیک فارسی، یعنی مدیر مدرسه از جلال آل احمد و چشمهایش از بزرگ علوی انتخاب شدهاست که میتوان گفت از مصادیق زبان معیار به شمار میآیند. این مقاله با روش توصیفی ـ تحلیلی بر آن است تا فرایند ترجمه، معادلیابی دستوری و تغییر بیان را بر اساس نظریة تغییرات صوری کتفورد بررسی نماید و بر اساس دادهها به این نتیجه میرسد که مترجم نباید به دنبال یافتن نقش دستوری مشابه در زبان مقصد باشد، بلکه باید یک رابطة معنایی را بین دو یا چند واژه در جملة فارسی تشخیص دهد، سپس به دنبال همان رابطة معنایی میان واژهها در زبان عربی بگردد که نظریة کتفورد نیز همین تفاوت نقشهای دستوری را تأیید میکند.
عبدالقادر پریز؛ حسین تقی پور
دوره 3، شماره 6 ، فروردین 1392، ، صفحه 141-166
چکیده
ترجمة قرآن اثر آقای «عطاءالله فرهنگ قهرمانی» که جزء ترجمههای «آزاد مقید به متن» است در سال (2007) توسط انتشارات «امانه» در هند چاپ و اخیراً نسخههایی از آن در ایران توزیع شده است. مبنای این ترجمه به اقرار خود مترجم از ترجمههای آیتی، پاینده و الهی قمشهای بوده است. مترجم در این ترجمه با نگرش جانبدارانة ...
بیشتر
ترجمة قرآن اثر آقای «عطاءالله فرهنگ قهرمانی» که جزء ترجمههای «آزاد مقید به متن» است در سال (2007) توسط انتشارات «امانه» در هند چاپ و اخیراً نسخههایی از آن در ایران توزیع شده است. مبنای این ترجمه به اقرار خود مترجم از ترجمههای آیتی، پاینده و الهی قمشهای بوده است. مترجم در این ترجمه با نگرش جانبدارانة کلامی، مطابق نگرش اهلسنت در آیات مرتبط با اهلبیت، در حد توان علمی خود سعی نموده معانی آیات را به زبان فارسی سلیس و روان به نگارش درآورد که تا حدودی با زبان روز هماهنگی دارد. واژهگزینی نامناسب در برخی از کلمات و جملات، عدم استفادة مناسب و بهجا از پرانتز در اکثر موارد، حذف و اضافههای نابهجا در ترجمة برخی از آیات، وجود اغلاط املایی، ویرایشی، چاپی و مشکلات صفحهبندی، وجود اشکالات دستوری در هر دو زبان مبدأ و مقصد، نبود هماهنگى درونى متن ترجمه و وجود اشتباه در انتقال معانی برخی از آیات از جمله نقدهای وارده بر این ترجمه میباشد.